Pandemonium- Lauren Oliver

Autor: Lauren Oliver
Tytuł: Pandemonium
Seria: Delirium #2
Stron: 376
Moja ocena: 8/10
Opis: Lena żyje w świecie, w którym [miłość] uznano za niebezpieczną chorobę, a ludzie poddawani są zabiegowi, po którym już nigdy nie będą mogli kochać. Tuż przed operacją dziewczyna zakochuje się w Aleksie. Ich wspólna ucieczka kończy się tragicznie... Wśród dymu i płomieni Lena widzi twarz ukochanego po raz ostatni.
Zrozpaczona przystępuje do ruchu oporu, by walczyć o wolność i [miłość]. Na jej drodze staje tajemniczy Julian.
Czy można pokochać największego wroga?

Moja opinia: Pandemonium to druga część niezwykłej serii "Delirium".

Lena po utracie ukochanego przystępuje do ruchu oporu. Jest zagubiona i smutna, a wszystko, dlatego że wie, że nigdy już nie zobaczy Aleksa.

Dziewczyna wkrótce dostaje misję, która ma na celu atak na przeciwnika. Niespodziewanie na jej drodze pojawia się zagadkowy Julian, który tak jak ona wcześniej nie uznaje miłości...

Jedyne co mi się nie podobało w tej książce to to, że Lena tak nagle zapomina o Aleksie i widzi tylko Juliana. To znaczy wspomni o nim od czasu do czasu, ale to trochę wkurzające. Nie mam nic do Juliana, ale zdecydowanie bardziej przypadł mi do gustu Aleks. W końcu to on zapoznał ją z miłością, tak? No ale teraz trójkąty miłosne są nieuniknione. Co zrobić? To nie znaczy, że nie cierpię takich trójkątów. Przyznam się, że jestem  ich wielką fanką o ile nie są takie mdłe i przesłodzone. Hm... tu nie było z nim tak źle, więc nawet fajnie się czytało, mimo tego co wcześniej pisałam. Tak wiem... pewnie nie będziecie wiedzieć o co mi chodzi do puki sami nie przeczytacie tej książki, choć z pewnością macie inne poglądy czytelnicze niż ja. Każdy przecież ma swoje zdanie.

Więc ogólnie na długie wieczory książka idealnie się nada. Wciągnie tak głęboko w problemy Leny, że zapomnicie o całym świecie pełnych swoich problemów, a przecież w pewnym sensie do tego są książki, nieprawdaż?

Cytaty:

„Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.” 

 „Miłość. Gdy tylko wpuścisz do swojego serca to słowo, gdy tylko pozwolisz mu zapuścić korzenie, rozprzestrzeni się jak grzyb we wszystkich zakamarkach twojej duszy - a wraz z nim pytania, drżące, pączkujące lęki, które sprawią, że nigdy nie zaznasz spokoju.” 

 „Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.” 

 „Jeśli czegoś chcesz, jeśli bierzesz to dla siebie, zawsze jednocześnie odbierasz to komuś. Tak jest ten świat skonstruowany. I coś musi zginąć, żeby inni mogli żyć.”