Nevermore: Kruk- Kelly Creagh

Autor: Kelly Creagh
Tytuł: Nevermore: Kruk
Seria: Nevermore#1
Stron: 456
Moja ocena: 10/10
Opis: Uważaj, czego pragniesz... Możesz to otrzymać.

Uporządkowane życie Isobel, kapitan szkolnej drużyny czirliderek, właśnie zaczyna się walić. Pan Swanson, nauczyciel literatury, wymyślił następny ze swoich koszmarnych projektów. W parach. I kazał Isobel pracować razem z Panem-Ciemności-Varenem, niesympatycznym, wykolczykowanym gotem, z którym nikt z klasy nie zamienił nigdy bodaj jednego słowa. Może dlatego, że z kamieniami ciężko rozmawiać?

Przy bliższym poznaniu Varen okazuje się jeszcze mniej czarujący, niż się zapowiadało. Wesoły jak cmentarzysko, ciepły jak granitowa płyta, a na dodatek potwornie zgryźliwy. Ale ma to, czego rozpaczliwie potrzebuje Isobel – wiedzę na temat twórczości Edgara Allana Poego. Co więcej, jest gotów wziąć na siebie większą część zadania. Walcząc z uczuciem, że podpisuje cyrograf, Isobel przystępuje do projektu. W końcu wspólna praca nie będzie trwała wiecznie...

Albo będzie trwała, jeśli koszmar, który nosi w sobie Varen, wyrwie się na wolność. Wystarczy kilka dni, by przyjaciele odwrócili się od Isobel, kilka dni, by zmieniło się całe jej życie i kilka nieprzyjemnych słów, by najmroczniejsze marzenia zaczęły się urzeczywistniać. Uważaj, czego pragniesz – możesz to otrzymać.

Moja opinia: Kiedy usłyszałam o tej książce, nie wiedziałam czy sie za nią zabrać, czy jednak sobie odpuścić. Po paru dniach takiego wahania postanowiłam dać jej szanse.

Isobel jest najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Varen jest gotem i szkolnym wyrzutkiem. Ich drogi niespodziewanie sie skrzyżowały. Nauczyciel polskiego wymyślił projekt, który ma być zrealizowany w parach. Isobel na jej nieszczeście trafia sie ponury jak zwiedły kwiat Varen. Oboje nie są z tego zbiegu okoliczności zadowoleni. Dziewczyna kompletnie nie ma pojecia o kim ten projekt napisać, ale Varen już od samego początku ma ułożony plan. Edgar Allan Poe. Można powiedzieć, że to on jest motywem przewodnim tej książki.

Od Isobel odsuwają sie najbliżsi przyjaciele. A to tylko za sprawą głupiego projektu. Ale Isobel sama podjeła decyzje. Chce bliżej poznać Varena i odkryć jaką tajemnice ukrywa.

Wspomne teraz jeszcze raz Poego. Czy ktoś kiedykolwiek spotkał sie z tym nazwiskiem? Przyznam sie, że ja przed przeczytaniem książki nie miałam bladego pojecia o kogo może chodzić. Poszperałam w internecie i znalazłam pare interesujących faktów na jego temat. Zafascynował mnie ten świetej pamieci meżczyzna. Niezwykle intrygująca jest zagadka jego śmierci. Do dziś jej nie rozwiązano. 

Zapoznałam sie też bliżej z dziełami pana Edgara. Pewnie sie możecie zastanawiać jak taka małolata jak ja mogła zrozumieć tak klasyczny jezyk jakim Poe sie posługiwał. Ok. Przyznam sie, że niektórych rzeczy na prawde nie zrozumiałam, ale jak już coś przykuło moją uwage, z zapartym tchem wczuwałam sie w klimat tych "antyków'.

Dobra, terz chciałam was przeprosić, bo znacznie odbiegłam od tematu. Na koniec chciałam w paru słowach wyrazić magie książki, która mnie  zafascynowała: absolutnie romantyczna, przeraźliwie tragiczna, rozbrajająca umysł swoimi tajemnicami, zaskakująca, pełna akcji, z morałem w tle, pokazująca piekno zwykłych rzeczy.

Cytaty:

„Nie ma nic z wyjątkiem cierpienia i żalu, gdy myślimy o rzeczach i ludziach,których nie możemy mieć, o możliwościach, których nigdy nie zyskamy”

 „Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.”

 „Jeśli odwrócisz się do mnie plecami, nie zostawisz mi wyboru, też będę musiał się odwrócić. Tylko tak dalej, a staniemy się przeciwnikami.”

 „Była głupia, bo krzyczała. Głupia, bo płakała, a przede wszystkim głupia, bo uwierzyła, że mogą zostać przyjaciółmi.”

 „Z doświadczenia wiem, że ci, którzy budzą lęk, z reguły wiedzą, co robią.”